επικατορύσσω

ἐπικατορύσσω (AM)

θάβω επί πλέον («ἵνα καὶ αὐτὸς ζῶν ἐπικατορυγῇ», Μιχ. Ακομ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κατ-ορύσσω «σκάβω, θάβω»].